Referenties/Avonturen

 

De Doblo CampUniQ Tiny House van Annette op reis in eigen land April tot November 2018.

Hoe vaak dacht ik niet, rijdend door een mooi landschap: wat zou het heerlijk zijn hier mijn schildersezeltje neer te zetten en een paar dagen te blijven. Vroeg in de ochtend, beetje heiig nog, opkomend zonnetje, koeien die net hun kop boven de laaghangende nevel uitsteken, serene rust. Een korte gedachteflits, meer niet. Maar toen er meer vrije tijd kwam, kreeg dit beeld geleidelijk meer vorm. Omdat ik binnen mijn bedrijf jarenlang heb gewerkt in onder andere de zeilvaart, weet ik hoe heerlijk het kan zijn om te wonen in een mobiele, maar daardoor beperkte ruimte mits die goed is ingericht. Altijd je 'eigen huisje' mee met steeds een andere 'achtertuin'. Zoiets, maar dan aan land. In grote lijnen zag ik het al helemaal voor me.

Zo begon een zoektocht. Een zoektocht wat ik dan precies zou willen, en een zoektocht op internet wat er zoal mogelijk is. Voor beide gold: veel!

Het voordeel van het enorme aanbod op internet, en ook op beurzen, is dat je niet alleen ontdekt wat er mogelijk is, maar ook wat je zeker niet wilt. Op de site van minicamper.nl vond ik een concept wat me meteen aansprak en niet meer losliet. Met een inmiddels al aardig uitgewerkt plaatje toog ik daarop naar Soest om dit concept van een minicamper te bezichtigen in de vorm van een Ford Connect, die klaar stond voor oplevering. Ik maakte kennis met Edzo en zijn bedrijf. En hij met mij, een klant die eigenlijk al weet wat ie wil, in gedachte zo ongeveer in de afrondingsfase zit en ter complementering van de wensenlijst meteen maar van wal steekt. Voorzichtig opperde Edzo dat het misschien handig was als hij, voor ik doorging, eerst iets zou vertellen over wat er zoal mogelijk is.......... Eh, oh ja, natuurlijk. Het zal het begin van een fijne samenwerking blijken.

Drie weken later is ook een kant en klare minicamper op basis van een Fiat Doblo te bezichtigen op de beurs in Utrecht en staat mijn besluit vast: dit gaat 'm worden. Ook voor de auto wordt een wensenlijst gemaakt, en dan is het tijd voor de opdracht. Een nieuwe fase.

Voor mij een fase van afwachten of Edzo een Doblo weet te vinden, die zoveel mogelijk voldoet aan mijn niet geringe wensen. Intussen stort ik me op het uitzoeken van verzekeringen, leuke campings, stallingsmogelijkheden. Na een tijdje een berichtje, met foto's; de geschikte en gewenste Doblo lijkt gevonden; het ziet er op het plaatje goed uit. Ik mag weer naar Soest, altijd gezellig en even lekker door de werkplaats struinen; de Doblo ziet er niet alleen goed en compleet uit, maar super gaaf, als nieuw. Goedgekeurd! We nemen de details voor de bouw nog een keer grondig door. Edzo had al snel in beeld wat voor mij wel en niet belangrijk is. Zo worden ook de laatste punten voor de bouw soepel en in goed overleg ingepast en kan er dan echt gebouwd gaan worden.

Het casco wordt in de werkplaats voorbereid op de inbouw, hefdak en ramen worden geplaatst en in het productiebedrijf in Tsjechië vindt vervolgens de inbouw plaats. Nu gaat het snel. De oplevering nadert, het eerste reisje wordt gepland. Ik verheug me enorm. Toch overvalt me ook iets van weemoed, want ik kijk terug op een heel fijne samenwerking en zal de bezoekjes aan de werkplaats zeker gaan missen.

Velen vroegen me naar mijn plannen en verwachtten dan reizen naar verre oorden, warme landen om te overwinteren...... Maar er is nog zoveel moois in Nederland te ontdekken, zeker voor iemand die jaren lang 7 maanden per jaar in binnen- en buitenland onderweg was op het water, waar je vaak niet verder komt dan de kust, en zelden iets van het achterland ziet. Over mijn eerste reisje in april hoef ik dan ook niet lang na te denken: de Betuwe in volle bloei. Ik beland op een kleine, mooie boomgaardcamping, onder en tussen de bloeiende perenbomen en appelbomen. Maak fiets- en wandeltochtjes om de omgeving te verkennen, De eerste dagen is het prachtig weer, daarna slaat het weer met forse onweersbuien om en wordt het aanmerkelijk kouder en natter; geen probleem, het daglichtpaneel op het dak houdt de accu gevuld, de kachel doet het uitstekend en dit wisselende weer is prima om van alles in en om de camper uit te proberen. Veel campinggasten komen een praatje maken, benieuwd wat dìt voor campertje is en spreken hun bewondering en verwondering uit hoe compact, compleet en gezellig het is.

Ik neem me voor iedere maand minstens één week op pad te gaan. Zo verken ik steeds een stukje Nederland: het Hoogeland in Groningen, Drente, Twente, Achterhoek, Veluwe, Utrechtse heuvelrug, Haarlem; zet inderdaad soms mijn schildersezeltje op om iets van het landschap vast te leggen op het witte doek en geniet van het leven 'aan boord' in een lange, mooie zomer. Vele temperatuurrecords worden in hoogte gebroken. Maar zondag 23 september gaat er ook een laagterecord aan diggelen; het wordt de koudste 23 september ooit, met bovendien de hele dag veel regen en veel wind. Toch geniet ik ook op zo'n dag van mijn tiny house op wielen: kachel aan, warme pot thee en een goed boek, de luifels voorzien van stormbanden, het geeft me het ultieme vrije zondag gevoel, zoals ik me dat uit een ver verleden herinner, toen we nog nooit gehoord hadden van een 24/7 maatschappij.

Het is inmiddels half november, als ik deze terugblik schrijf, net terug van een reisje Noord Groningen met de eerste nachtvorst en Veluwe in prachtige herfsttinten. Ruim een jaar geleden begon ik dit avontuur en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad. Integendeel. Ik hoop nu op een mooie winter, wie weet ......

November 2018
Annette

IJsland, 2016

Fotocollage van mijn reis naar IJsland in juni en juli 2016.
Uitgebreid Albelli fotoboek met o.a. vele fraaie natuur - en vogelfoto's ter inzage op kantoor JB
U kunt middels dit unieke fotoboek ideeën opdoen voor de planning van een onvergetelijke IJsland trip.

Herman Korfage, Tiel.

FRANKRIJK, september 2016.

Hi Edzo, groet aan jou en de medebouwers aan mijn Doblo.Als een zonnetje reed hij mij 6 weken door Frankrijk na een kort verblijf in Zeeuws Vlaanderen en in Ieper, Belgie.Langs de Atlantische kust. Jutten in de baaien van Normandië. Oesters eten aan het strand in Bretagne, overvaren van Quiberon naar Belle Île, wandelen in de bosrijke omgeving van Verdon in de Medoc. Verder naar Arès  en vandaar naar Lourdes.

Na alle heiligheid door naar de omgeving van Narbonne.  Gewoon lekker luieren, lezen en langs immense stranden struinen. Daarna door midden Frankrijk terug naar Pays-Bas. Reed bijna altijd op d-wegen dwz veel uren op relatief kleine afstanden.  Maar wel door prachtige natuur en oude dorpen. Af en toe 'n beetje eng omhoog met bochten waar je niet langs kunt kijken. Komt er een bus of een dikke truc?  Niet zeuren, gewoon doen. Soms was ik het zat om te rijden en volgde een bordje camping. Heb tout seulement op zulke campings gestaan. Zoals in een boomgaard van een oude vrouw met valse herdershond en spicspan sanitair.

Zoals bij een meertje, waar ik omheen kon lopen met mijn eerste mok koffie en waar de opkomende zon zo mooi over de gerooide akkers schijnt. Genieten. Ook voor Barra, mijn hond, die in die situaties niet aan een lijn hoefde.
Als er 's nachts iets gebeurde wat haar niet aanstond, begon ze te grommen. Van die buikgrommels waar je wakker van word. Checken, rubber hamer bij m'n kussen voor de zekerheid, hond geruststellen "goed gedaan meid".

Mijn laatste camping was in Vezelay en daar begon het te vriezen 's nachts wat 'n sprookjesachtige begin van de dag opleverde. Rijp op de glooiende velden, nevel tussen de bomen en het dorp met de basiliek op heuvelachtige afstand. Daar heb ik ook de kachel uitgeprobeerd. Even checken! Ik zet hem aan voluit. Na ongeveer 10 min. zet ik hem op de het puntje van (denk ik ) de helft. 

Krijg veel reacties. Een Frans echtpaar in een grote camper "c'est magnifique". Nederlandse mensen liepen er helemaal verliefd omheen. Heb ze jouw kaartje gegeven. Ben benieuwd of ze je bezoeken. Vakantieliefdes beklijven meestal niet. Je ziet campers waar je wel 4 paarden in kunt vervoeren en die hydraulisch waterpas worden gezet. In Normandië trof ik mensen die zo'n los pakket Mac Box met kampeerspullen hebben, ik meen in een Kangoo.

Heb nog wel een tip. Die grijze schuifdeurtjes zijn mooi maar onpraktisch. Beter zijn die kleppen met drukknoppen.
Handig is als er over het wasbakje iets gemaakt wordt waarop je kunt "werken". Nou ja, werken....! 'n Paprika'the snijden of zo. De tafel gebruik ik alleen buiten. Daarom laat ik een stuk van de poot afzagen tot passende hoogte bij de stoelen. Het waren fantastische weken in mijn Doblo. Heb er ook lekker in geslapen. De eerste ochtend dat ik thuis wakker werd dacht ik, blijf ik nog 'n dag of ga ik vandaag verder. Toen realiseerde ik me, je bent thuis dude. Je gaat nergens naar toe. Mag hij eigenlijk in een wasstraat?

Groet, Ellen en Barra uit Vlaardingen.

 

Jasper en Ineke in Spanje zomer 2016

Eindelijk een berichtje met foto's van ons. Deze zomer trokken we met ons blauwtje door Spanje.
We hebben veel gedaan en bekeken en zíjn ook veel bekeken. Het was voor de eerste keer dat we voor langere tijd met het campertje op pad gingen. Zoals voorheen, elk jaar met de caravan, ook dit jaar gewoon op de bonnefooi richting Spanje. We trekken een paar dagen door de natte Pyreneeën. Onderweg zien we veel Santiago-pelgrims, die zwaar bepakt en nat de berg op tobben. Wij gaan verder, weg met die Pyreneeën met nevel en regen, met zware, overdrijvende wolken, natte voeten en koude spieren. Dit is geen weer voor ons in dat kleine campertje; wij willen zon!

En dat krijgen we. We toeren door afgelegen gebieden, hoog in de bergen, door de dunstbevolkte streek van Spanje en schitterende natuurparken. Het kan niet op; het blauwe wagentje brengt ons overal. We slapen als enige bezoekers op een verlaten camping in El Maestrat en bakken daar     's morgens vroeg al eieren en tomaten. En verder maar weer, naar Navajas, het plaatsje met op het plein een prachtige, oude olm. Hier in Navajas tutteren we maar wat aan. Het luifel staat uit en meteen hebben we het idee dat we "op stand" wonen. We genieten van het praktische keukentje; dat gasstelletje is geweldig, Edzo! We hadden onze Cadac nog meegenomen voor het geval dat.., maar we hebben hem niet gebruikt. We gaan vanuit Navajas met een oude, rammelende dieseltrein naar Valencia, waar we genieten van de gezellige drukte in de stad, het Plaza Redondo en het grootste overdekte marktgebouw ter wereld.

Er zijn meer mensen die het blauwe campertje mooi vinden. Een fotograaf maakt op de camping foto's van ons campertje voor de nieuwe website van de eenentwintig campings van Grupo Camping Red in Spanje.
We trekken verder via El Barro in Murcia, waar we fijn kunnen wandelen, naar het zuiden met zijn prachtige stranden en proberen de bekendste en drukste plaatsen te mijden. We slapen in olijfgaarden en komen in kleine middeleeuwse plaatsjes.

Om naar Malaga te gaan, staan we toch even in Torremolinos, een paar honderd meter van het strand. Met de bus zijn we snel in Malaga. Natuurlijk gaan we naar Museo Picasso en het Museo Carmen Thijsen Borgemissa met 19e eeuwse schilderijen van Andalusische kunstenaars. Via de A397, men zegt de mooiste autoweg van Europa, toeren we naar Ronda. Wat is er veel te kijken en te zien als je op deze manier rondtrekt. Overal waar we staan zijn er mensen geïnteresseerd in het campertje. Ze willen even binnen kijken, en fotootjes maken. In een plaats werden we omringd door een grote Spaanse familie. Natuurlijk zijn wij alleen maar lovend, want we genieten erg van onze vakantie en het campertje.

We horen van een aantal mensen dat het ook in Noord-Spanje lekker weer is. Na bijna vier weken in de zon, hebben we wel zin in enige verkoeling. Met een paar dagen tussenstop rijden we naar het noorden waar we het nog een week erg naar onze zin hebben. Ook hier, waar het een stuk frisser is voldoet het campertje; we slapen zelfs met open deuren in een haventje, aan de rand van het water. Het kan allemaal!

Edzo, dit is een kleine impressie van de vijf weken Spanje met ons campertje. We zijn er blij mee, we genieten er erg van, ook als we gewoon in Nederland rondtoeren. Zodra we in de auto stappen hebben we een vakantiegevoel.

Groet, Jasper en Ineke

Hans en Wilma CampUniQ avontuur Zuid Frankrijk, juli 2015

 

Op vakantie in Griekenland 2014

ARMLEHNE FAHRER – UND BEIFAHRERSITZ

Lieber Edzo, Vielen Dank für die Zusendung der Armlehne, Sie ist schon eingebaut, habe ich sogar hinbekommen! Wir sind jetzt 1 Woche aus Norwegen zurück und der Wagen hat sich in den vier Wochen durch das Land voll bewährt!! Der CampuniQ ist genau das Richtige Wohnmobilkonzept für uns. Alles sehr praktisch, ausreichend Platz, alles hat bestens funktioniert. Es hat großen Spaß gemacht, mit dem Auto zu reisen. Prospekte sind nach Finnland, Norwegen und Freiburg mitgenommen worden! Es kamen immer wieder Leute zum schauen, die nicht glauben konnten, was das Auto alles hat und ermöglicht. Also ein dickes Lob an die Firma Kampeerauto. Im Anhang noch ein paar Bilder.

20.08.2014.  Grüße von Joachim und Helga. D31832 Springe.

 

 

Norwegen Tour Juni 2014

Wir haben immer wieder Ausschau gehalten nach einem Campingfahrzeug, das voll ausgestattet ist und gleichzeitig kompakte PKW-Maße hat. Der Campuniq war das einzige Auto, das uns auf Anhieb überzeugt hat. Und der Weg zu ihm war, obwohl wir in Deutschland wohnen, dank des guten Service der Firma Kampeerauto recht einfach. Nachdem wir den Ford Connect selber besorgt hatten, haben wir ihn zum Ausbau nach Soest gebracht, wo man sich viel Zeit nahm, alles zu besprechen. Auch die Übergabe nach Fertigstellung wurde ausführlich gestaltet, es blieben keine Fragen offen.Sogar Zugverbindungen wurden uns genannt und die Transfers zum und vom Bahnhof Amersfoort waren selbstverständlich. Während des Ausbaus wurden wir über den Fortgang der Arbeit sogar mit aktuellen Bildern auf dem Laufenden gehalten. Nun hat der Wagen seinen ersten Einsatz, eine Reise durch Norwegen bis nach Tromsö. Unsere Erwartungen sind voll erfüllt. Wir haben allen Komfort eines „großen“ Wohnmobils wie Heizung, Wasserversorgung, Kochmöglichkeit und Kühlung, sind aber auf den schmalen Fjordstraßen wendig wie ein Personenwagen. Parkplatzprobleme gibt es in den Stüdten nicht. Der Schlafkomfort ist sehr gut, der Umbau der Sizgruppe zum Bett schnell erledigt. Unser Fazit: Ein tolles Auto mit einem sehr guten Service!

Helga und Joachim Schmidt, Springe Deutschland

 

Op stap met CAMPY in Nederland, mei & juni 2014  (deel 1)

Voorgeschiedenis

Vanaf 2006 hadden wij een buscamper. Hij beviel goed en we hebben er veel reizen mee gemaakt. Toen mijn man in 2012 overleed, heb ik nog een jaar met de camper gereden, maar eigenlijk vond ik hem voor mij alleen te groot. Ik zocht iets anders. De indeling van een VW busje vond ik niet prettig. (Bovendien zijn ze heel duur.) Ik wilde eerst met de Pössl blijven rijden, tot ik in september 2013 naar de 50+ beurs ging. En daar stond ie: mijn nieuwe campertje. Personenauto en camper in één. Geen winterstalling meer, geen dubbele lasten. Natuurlijk heb ik er nog over nagedacht, maar in januari 2014 heb ik de knoop doorgehakt en een Campuniq besteld.

Ik ging naar Soest om het een en ander door te spreken. Eén ding wist ik zeker: het mocht geen witte zijn. Edzo had op dat moment een grijze (midnightsky) auto van juni 2012 staan. Hij wilde er een showmodel van maken. Ik besloot dat dat de mijne zou worden. In maart kon ik hem ophalen. De eerste twee maanden heb ik hem alleen als vervoermiddel gebruikt.

Op dinsdag 20 mei is het eindelijk zo ver. Ik heb een reisje gepland van 14 dagen. Mijn eerste rit is naar Soest om een paar kleine dingen aan te passen. Ik vergeet het adres mee te nemen en neem ook nog een verkeerde afslag. Van de andere kant kom ik Soest binnen en ik heb geen flauw benul waar ik moet zijn. Ik rijd een beetje rond, maar zie geen aanknopingspunten. Ik zoek de folder. Daarin staat het woonadres van Edzo. Als ik daar kom, ziet  het huis er erg onbewoond uit. (Dat klopt ook, want Edzo is net verhuisd.) Het telefoonnummer wat er bij staat, is ook niet meer in gebruik. Dat schiet niet op. Nog maar wat rondrijden. Ik besluit net om naar het bedrijventerrein te rijden als er een witte Ford transit Connect voor me gaat rijden. Het is Edzo, die uit Amersfoort komt. Wat een geluk.

De kleine probleempjes worden verholpen: Ik vraag de monteur om gelijk mijn gasfles aan te sluiten. Helaas past hij daarna niet meer in het kastje. Geen probleem. Het kastje wordt aangepast en weer netjes afgewerkt.

Nu kan ik op avontuur. In Winterswijk is een gigantische campingzaak: Obelink. Daar wil ik eerst naar toe. Volgens Raymond, de monteur,  is er ook een camperplaats bij. Dat klopt, maar je mag er niet overnachten. De eerste nacht ga ik op een boerencamping staan. Eens kijken: hoe ga ik slapen: ga ik de bank verbreden of laat ik het zo? Hoe kan ik alles een goed plaatsje geven, zonder dat ik steeds de hele boel moet verbouwen? De tweede nacht sta ik op een camperplaats in Zutphen. Een leuke plek aan het water. Ik heb nog geen wc aan boord. Daar moet ik nog een oplossing voor vinden.

Zutphen is een oude vestingstad. Veel van de muren, poorten, wallen en bastions zijn er bewaard gebleven. Behalve de vestingwerken zijn er ook statige koopmanshuizen en schilderachtige hofjes. Een tochtje met een fluisterboot is een aanrader.

Als ik ’s avonds koffie zet, valt de filter die ik net heb gevuld en ingeschonken over het kooktoestel. Wat een ravage geeft dat, al die korreltjes. Het nieuwe is er gelijk van af. Dat is nog niet alles. Na een week op pad te zijn, wil ik mijn dakje laten zakken. Aan de ene kant zie ik een winkelhaakje en aan de andere kant een gaatje. Hoe is dat mogelijk?

Na Zutphen ga ik naar een camping in de buurt Deventer. Ook Deventer is een leuke stad. Vorig jaar was ik er voor “Deventer op stelten”, een straattheaterfestival. Je kon over de hoofden lopen. Zo druk was het. Nu is het rustig en kan ik op mijn gemak de stad bekijken. Na Deventer bezoek ik verschillende vrienden. Ik kan bij hun logeren, maar ik sta gewoon op een P voor het huis en slaap in de auto. Het dakje laat ik wel omlaag. Over de afsluitdijk rijd ik naar camperplaats Middenmeer. Je hebt daar ook een toiletgebouw, dus je kunt gebruik maken van wc en douche.

In Enkhuizen en Medemblik bezoek ik verschillende musea, want het regent de hele dag. Mijn nichtje woont er in de buurt. Ik wil haar een bezoekje brengen, maar ze is niet thuis. Als ik haar straatje binnenrijd, zie ik een mooi parkeerplekje voor de nacht: Een doodlopend straatje met een paar parkeerplaatsen. Het is de eerste keer dat ik echt illegaal sta. Niemand heeft in de gaten dat er in de auto iemand ligt te slapen.

Na familiebezoek rijd ik via de dijk Enkhuizen – Lelystad naar Zwolle. Er is daar een festival: Zwolle unlimited.  Ik heb er afgesproken met een vriendin. Zij heeft een VW bus. We gaan op een boerencamping staan met de schuifdeuren naar elkaar.

Hierna ga ik weer terug naar Soest. Er zijn wat dingetjes losgeraakt en ik wil Edzo de gaten in het dak laten zien. Gelukkig heeft hij daar een oplossing voor. Na een paar uur is het keurig gerepareerd. Je ziet er niets van, als je het niet weet. Edzo vraagt er niets voor, terwijl dat toch niet onder de garantie valt (denk ik).

Hierna rijd ik weer naar huis en is mijn eerste avontuur goed verlopen. Ik ben heel tevreden over Campy.

 

Op stap met CAMPY in Nederland, mei & juni 2014 (deel 2)

Het is maandag 16 juni. De weersverwachting geeft fris, maar droog weer aan. Tijd om op pad te gaan. Deze keer naar Brabant. Pas onderweg besluit dat ik in Alphen op zoek ga naar een camping. De fiets is mee (in de auto). Edzo heeft daar een speciale rail voor aangebracht, die ik ook makkelijk kan verwijderen. Van mijn buren op de camping hoor ik over de “Dodendraadroute”. Het is een knooppuntenroute die je kunt fietsen met onderweg allerlei infopanelen over de WO 1: Tijdens de eerste Wereldoorlog werd de grens Nederland België afgezet met elektriciteitsdraad. Er stond maar liefst 2000 Volt op. Behalve de panelen staan er reconstructies van een wachthuisje, een transformatorhuis en een stuk van de elektriciteitsdraden.

Men wist in die tijd amper iets over elektriciteit en iedereen die de draad aanraakte was onmiddellijk dood.

Op woensdag zet ik mijn reis voort. Deze keer kom ik terecht in Hilvarenbeek. Daar ontdek ik een mooie parkeerplaats, waar ik ’s nachts ook best kan staan.

Hilvarenbeek is een leuke plaats met een mooi dorpsplein. Dat heet net als in Maastricht “Vrijthof”. ‘Het is een bruisend plein met vele horecagelegenheden waar de Bourgondiër zijn hart kan ophalen.’ Er zijn ook verschillende leuke musea. Helaas zijn die vandaag niet open. Bij de VVV krijg ik informatie over een Kunstbomenroute.

Eerst met de auto door naar Moergestel. Daar begint de fietsroute die langs allerlei kunst in en rond bomen gaat. Het zijn maar liefst 105 bomen. Ik fiets er uiteindelijk 5 uur over voor ik alles bekeken heb.

Daarna ga ik terug naar Hilvarenbeek. Zoals ik al van plan was, overnacht ik op de parkeerplaats vlak bij het dorpsplein. Niemand die iets in de gaten heeft. ‘k Heb alleen nog geen wc. Gelukkig is ’s morgens om 9.00u de Bouwmarkt open.

Ik ben van plan op zondag terug te komen in Hilvarenbeek voor de musea. Bovendien is er een festival. Nu eerst verder. Ik beland in Bladel op een mooie boerencamping. Ook daar fiets ik weer een mooie route en ik bezoek streekmuseum “de Acht Zaligheden” in Eersel. Ook Eersel heeft weer een gezellig dorpscentrum met veel terrasjes. In Eersel is ook de “Tinteltuin”: een prachtige bloementuin, alles op kleur, met terrassen en bankjes. Een lust voor het oog.

Het weer is tot  nu toe prima. Soms komt er ’s avonds een buitje.

Op vrijdag hoor ik van de luchtmachtdagen in Gilze. Dat wordt dus mijn volgende doel. Binnendoor rijd ik zaterdagochtend naar Gilze. (Op de snelwegen naar Gilze staan al weer grote files.) Bij toeval beland ik weer op een goede parkeerplek voor de nacht. Er zijn op zaterdag maar liefst 180.000 bezoekers.

Wat een herrie maken die straaljagers. Wel spectaculair wat ze in de lucht uitvoeren. Het thema van de open dagen is “Operatie Luchtsteun”. Daarmee wil de luchtmacht aangeven dat ze vrede, vrijheid en veiligheid vanuit de lucht ondersteunen. Niet alleen in de lucht, maar ook op de grond is veel te zien. Er staan allerlei vliegtuigen opgesteld, zowel op ware groot als op schaal. Er zijn veel info- en propagandatenten.

Het wordt met de dag mooier weer: meer zon, hogere temperatuur.

Al vroeg rijd ik weg van de inderdaad rustige plek. (Weer niet gesnapt!)  In Hilvarenbeek zoek ik een camping. Dan bezoek ik het museum “de Dorpsdokter” en ik beklim de toren. Je hebt er ook nog een brouwerijmuseum, een likeurmuseum en een orgelmuseum. Op het plein is het festival “Elastiek” bezig, maar dat is niet echt mijn muziek.

Op maandag ga ik bij vrienden langs (blijf daar ook voor de deur slapen) en op dinsdag ga ik naar Woudrichem. Natuurlijk ga ik ook naar slot Loevestein en hoor ik het verhaal van de ontsnapping van Hugo de Groot uit de boekenkist. ’s Avonds rijd ik weer naar huis. Mijn tweede tochtje zit er weer op.

Karin van Hooft, Wateringen 29-06-2014.

 

Paragliding en comfortabel rijden & slapen!

Al jaren kampeer ik veelvuldig in binnen- en buitenland voor een van mijn hobbies: paragliding. Nu ik een zekere leeftijd heb gehaald, werd ‘t tijd voor iets meer luxe: een camper. Bij een camper had ik zo mijn wensenlijstje: Hij moet goed manoeuvreerbaar zijn ( zodat ook deze camper ook bij de meest afgelegen startplaatsen in bergachtig gebied kan komen), goed meekomen op de snelweg. Daarnaast moet hij mooi en degelijk zijn afgewerkt, zodat hij nog vele jaren meekan.
Na een jaar rondkijken naar de verschillende aanbieders en wat internet onderzoek, kwam ik bij Edzo terecht. Na een vrijblijvend, gemoedelijk bezoek aan de werkplaats, was de interesse gewekt. Dit campertje voldoet aan mijn wensen: een handig kleine compacte auto met een vernuftig interieur van veel gemakken voorzien. En wat er nog niet standaard bijzit, is wel in de uitgebreide optielijst te vinden of na overleg realiseerbaar. Daarbij is hij ook voor dagelijks gebruik zeer aantrekkelijk: door zijn afmetingen past hij op elke reguliere parkeerplaats en met het kwarttarief rij je het hele jaar goedkoop rond!
Na de bestelling te hebben geplaatst, belt Edzo mij enige weken later op dat de nieuwe aanwinst opgehaald kan worden. Na de overdracht kan het grote genieten beginnen, zelfs het dagelijkse woonwerk verkeer wordt weer een feestje!
Maar het gaat natuurlijk om het kamperen en de afgelopen weken was de vuurdoop: met de nieuwe aanwinst naar de Alpen. Het inpakken is een fluitje van een cent: door de vele vakken en vakjes vind alles snel een plaatsje en kan de vakantie beginnen. En dat genieten is helemaal goed gekomen: alles is bij de hand en toch ruimte genoeg voor alle spulletjes, ook voor de paragliding materialen. Bij slecht weer blijft het binnenklimaat van de camper uitstekend, de wind en regen merk je nauwelijks en alles blijft heer droog en behaaglijk. Dat is nog eens iets anders dan een klamme tent! Bij mooie dagen heerlijk buiten gekookt, mogelijk gemaakt door het draaibare fornuis: heerlijk relaxed onder het luifeltje staan koken, zonder de kookluchtjes in de camper, dat is nog eens prettig.
Daarnaast leent hij zich ook prima voor spontane kampeeracties, op momenten dat ik besluit tot een weekendje weg hoef je alleen te denken aan een tasje kleren, de watertank te vullen en rijden maar! Al het andere wat je nodig hebt ligt er immers standaard al in.

In de korte periode dat ik de camper heb, heeft hij mij al veel plezier gebracht. De flexibiliteit in een goed manoeuvreerbare camper met hoogwaardige degelijk interieur geven me namelijk de vrijheid die ik zoek, zowel in dagelijks gebruik, als spontane “last minute” acties, als tijdens – lang van te voren - geplande vakanties.

19/05/2014
Jasper, Lelystad.

 

Ghana, 14 april 2014. Lady Lily CampUniQ

Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat de dé Combo in april niet meer door de keuring zou komen hadden mijn ouders bedacht dat ze eigenlijk geen tweede auto meer nodig hadden. Nu klopt dat wel voor het grootste gedeelte van het jaar, maar niet in de paar maanden per jaar dat ik in Nederland ben. Tijd voor mij dus om niet alleen in Ghana, maar ook in Nederland een eigen auto te hebben. Dat zou dan een stationcar uit 2010 worden… of zoiets.

Toevallig gingen mijn ouders in januari naar de vakantiebeurs. Eenmaal terug raakten ze niet uitgepraat over de minicamper. Ze hadden hun droomauto gevonden, compact, maar met alles er op en er aan, alleen zo jammer dat er nu wel eerst een badkamer gebouwd moest worden… Vanuit Ghana een auto kopen in Nederland is natuurlijk een uitdaging, dus ik riep de hulp van mijn oom in, die na al mijn criteria te hebben aangehoord zei ‘tja… als je het voor je ouders doet kijk dan eens naar zo’n minicamper’. Tja, waarom eigenlijk ook niet? Zo kwam ik bij Edzo terecht, want hoewel hij niet degene was die op de vakantiebeurs stond bleek hij na wat speur-en leeswerk wel dé originele minicamperman te zijn.

En dan blijkt dat je dus wél vanuit Ghana een auto kunt kopen in Nederland. Edzo zocht en vond voor mij de perfecte, al gebruikte, minicamper, mailde élke avond met updates en maakte foto’s van alle details. Mijn oom ging kijken en het enthousiasme spatte van alle mails af. Toen de koop eenmaal gesloten was werd het tijd om mijn ouders in te lichten en ook zij konden het direct goed met Edzo vinden.

Lady Lily, want zo hebben we ‘onze camper’ genoemd, heeft inmiddels al wat reisjes in Nederland gemaakt. Zelf heb ik er in maart al ingereden (en ontdekt dat de standaard parkeergarages wat lager zijn dan Lady Lily) en ze rijdt perfect. Er ligt al een mooi plan voor een tochtje naar Kroatië in de zomer. Zelfs staande op de oprit trekt ze al de aandacht van nieuwsgierige voorbijgangers.

Wij zijn heel blij met Lady Lily, ze zal nog veel met ons door Europa reizen. En ik wilde dit bijzondere verhaal toch even delen. Via de concurrent op de vakantiebeurs en de enthousiaste ‘reviews’ op deze site heb ik toch maar mooi vanuit Afrika een prachtige aankoop kunnen doen bij Edzo.

Miriam Kerkhof

 

21 februari 2014 Skivakantie

Op vrijdag namiddag na het inpakken van de minicamper met een mok koffie en muziek ontspannen vertrokken uit Nederland op weg naar de sneeuw in Oostenrijk. 's Avonds na een schnitzel&friet in een Gasthof hebben we vlot een beschutte overnachtingsplek over de grens gevonden. Heerlijk geslapen in ons busje in de stilte van het berglandschap. Volgende morgen even snel de kachel ontstoken om op te warmen en aansluitend ontbeten in een konditorei. Na twee uurtjes rijden, eind van de ochtend aangekomen in ons skigebied, bagage het pension ingegooid, omgekleed en meteen de eerste (rustige) skidag genoten. We zijn nog nooit zo ontspannen begonnen met een skivakantie!

Pauline uit Roosendaal

 

Soest, 28-11-2013

Ons campertje hebben we in het najaar 2012 gekregen en wat hebben we er al een plezier van gehad!
Stel je voor: je stapt op een koude winternacht uit een vliegtuig in Luik, je hebt de hele nacht gevlogen en daar tref je je campertje aan op het parkeerterrein waar je hem voorafgaand aan de vliegreis heb neergezet. 
Je rijdt een half uurtje naar een overnachtingsplek, je zet het kacheltje eventjes aan en dan kun je in je eigen hotelletje op wielen gaan slapen, met vliegtuig koffers compleet!
Als je opstaat, ontdek je dat het buiten vijf graden vriest en het heel hard waait, maar daar heb je binnen helemaal niets van gemerkt!
Daarna reis je uitgerust naar je huis in Midden Nederland. Heerlijk toch, zo’n camper.
Of je bent in Frankrijk en rijdt over de Route Mediterranée en ontdekt dat je bij het betalen van de tol wordt aangeslagen als een personen auto, voor het laagste tarief en niet als een camper.
Of je wilt overnachten op een camperplaats en alles staat zo ongeveer vol, maar jíj kunt er nog bij, omdat je campertje zo weinig plek inneemt. 
En dan de bekijks: bij het meer van Geneve zijn het Fransen die de camper komen bewonderen. Ze vinden hem: “bien etudié”
Op de parkeerplaats van de kabelbaan naar de Wankberg in Garmisch Partenkirchen zijn het de Italianen die komen kijken naar de vernuftige constructie.
Bij de Hoch Alpenstrasse in Oostenrijk zijn het Oostenrijkers die meer willen weten over de inrichting. Enthousiast laten we de indeling, de uitklapbare keuken met de naar buiten te draaien kookplaat zien. 
Waar we ook staan, steeds wordt met verbazing gekeken hoe het toch mogelijk is om in zo’n kleine camper kunt leven.
En wat te denken van een overnachting op 2300 meter hoogte tegenover de Gross Glocker, de hoogste berg van Oostenrijk. Een droom! Je ziet de zon opkomen over de bergen en licht langzamerhand alle bergen in een gouden gloed omhullen, onvergetelijk. En dat kan, omdat je een camperplaats hebt ontdekt, waar je als kleine camper nog bijpast. Sterker, je kunt op de leukste plek komen: vlakbij de rand van het ravijn. Daar sta  je dan: als je de achterdeuren opendoet, kijk je schuin naar beneden, waar je 500 meter lager een blauw stuwmeer ziet liggen. Dat allemaal vanuit je camper!!
Zelfs warme  broodjes bij het ontbijt op 2300 meter hoogte: het kan, want onze wonderpan bakt ze bruin.
Geen reserveringen, gewoon op de bonnefooi en ’s morgens niet weten waar je ’s avonds zal slapen, maar geen zorgen, want je past overal tussen.
En het interieur: verbazend wat je kwijt kunt. Een rail met haakjes aan de cabinekast, losse Ikea haken die je gemakkelijk verplaatst aan de randen boven het voorraadkastjes, een gehaakt net voor het opbergen van losse spulletjes de dakruimte. Plastic  stevig afsluitbare bakjes die precies passen in de rekjes boven de keuken.
Er is zoveel mogelijk… Ook een Vaude bustent, een extra luifel, een zijstuk voor de luifel, opvouwbare stoeltjes, opvouwbare walkstools, een flinke voorraad eten, je gelooft niet wat je allemaal kwijt kunt in de camper.

Dick en Mieke, Soest.

 

1 november 2013. Droombusje ! !

Tijdens lange ritten naar de Alpen of Italië zeiden we telkens tegen elkaar: “Zou het niet heerlijk zijn om nu van de snelweg af te gaan, overnachten en morgen weer verder? Zonder gedoe van een camping of hotel zoeken.” We kenden de oplossing, namelijk een campertje.  En zo kwamen we bij Edzo uit. Hij gaf ons uitgebreid informatie, de tijd om na te denken en vragen te stellen. Hij nam ook ideeën voor de uitvoering van ons over. Het goede gevoel en vertrouwen groeide. Zo kwam het dat we onlangs onze eigen minicamper (ex demo) ophaalden in Soest!
Thuisgekomen stapte de volgende ochtend al een nieuwsgierige voorbijganger van zijn fiets om door de raampjes naar binnen te kijken. Ik hoorde voetgangers verbaasd zeggen: “En het is ook gewoon een auto?” “Ja, het is ook een auto.” Geinig. De meest gehoorde reactie uit onze omgeving is “Geweldig! dat wil ik eigenlijk ook.” Wij krijgen steeds bevestiging van onze aanschaf.
De voorpret gaat maar door. Handige spulletjes zoeken voor de inrichting, leuke plekjes vinden om eens naar toe te gaan, enz. Door de najaarsstorm konden we nog niet kamperen. Hopelijk gaat dat er heel snel van komen, want we willen graag genieten van de vrijheid van onze minicamper.
Pauline uit Roosendaal

 

Augustus 2013. Hans en Wilma met de Minicamper op avontuur door
Normandië.

 

Venray, 28-07-2013.

Ha Edzo, Minicamper nu 3 jaar.
Ik heb de minicamper nu alweer sinds drie jaar in gebruik en vind hem nog altijd top! Hij past in mijn garage, nadat ik de deur heb laten aanpassen (fijn in de winter) en zodra het mooi weer wordt, is de boel zo ingepakt, fietsen mee en de weg op, naar Nederlandse mooie plekjes of naar het buitenland. Het is zo'n handig karretje, of je nu over de snelweg, of over smallere wegen of door de bergen wilt toeren. En het leuke is dat ik op elke camping wel de vraag krijg van geïnteresseerde kampeerders of ze een kijkje mogen nemen in de camper. Wat je vervolgens ziet is een en al verbazing over hoe compleet en vernuftig de inbouw is.  Al heel wat mensen heb ik naar de site verwezen.
Dit jaar stonden we op doorreis in Italië op een camping in Bologna en verscheen er een Engelse Ford Transit Connect. Die wou ik wel eens van binnen zien natuurlijk. De eigenaar had hem zelf tot camper omgebouwd, maar de uitvoering kon bij lange na niet tippen aan "onze" minicamper: geen verhoogd dak, keuken op onhandige plek achterin, vaste slaapplek voor maar één persoon en geen handige opbergvakken. En gezellig vond ik het interieur al helemaal niet. 
Als we langer op een camping staan, zetten we er een driepersoons lichtgewicht tentje naast, voor net iets meer leef- en slaapruimte. Maar ook handig ingeval je pech krijgt aan je camper. Het overkwam ons in Italië dat de dynamo het begaf en dat de camper voor 1,5 dag de garage in moest. Wij waren daarmee wel ons huis even kwijt, maar konden met een taxi (en even slim de meest nodige dingen uit de camper halen)   terug en ons verblijf op de camping voortzetten, tot de camper gemaakt was.
De nieuwe variatie die je hebt, met ook een instap opzij, is een prettige keuzemogelijkheid. Ik mis hem nu niet, maar lijkt me heel handig.
Bea Naninck.